تا به کی؟

چقددددددر عالم متقی فرهیخته باسواد علامه به قول قدیمیها «ملا» داشتیم در تاریخ شیعه و حتی عصر حاضر که کتبی مرقوم فرمودن که حقیقتا باید تک تک کلماتش را طلا گرفت؟ روح همشون قطعا شاده و امیدوارم برای شادی روح ما هم دعا کنن.
اما خب واقعا برام جای درک نیست که تا کی شیعه نیاز داره به نگارش کتاب؟ و تا چند درصد زمان و قدرت و بودجه دستگاههای فکری شیعه و از همه مهمتر حوزه علمیه! باید صرف تربیت نویسنده کتاب بشه؟ جهان تشییع به چند مرجع همزمان نیاز داره؟ وقتی به حوزه علمیه و کلا به جامعه شیعه دوران غیبت بعنوان یک انسان نگاه میکنم «مثل کتاب انسان دویست و پنجاه ساله که آقا زندگی تمام ائمه را بعنوان دویست و پنجاه سال زندگی یک انسان کاملا مستمر تحلیل کردن»، به این نتیجه میرسم که واقعا یک سیر صحیح میبایست اینطور بود که ابتدا برای از بین نرفتن اسناد و شواهد، تمام قدرت و همت حوزه متمرکز میشد روی جمع آوری احادیث و منابع و اسناد و.. بعد نسلهای بعد مشغول تحلیل مکتوبات و سرند کردن میشدن، نسلهای بعد ...